مقاله 59 مهار كننده های خوردگی- بازدارنده های فساد تدريجی

بازدارنده های خوردگی یک ماده شیمیایی هستند و زمانی که در غلظت های کوچک به محیط اضافه شوند باعث به حداقل رسيدن خوردگی مي شوند و یا از خوردگی جلوگیری مي كنند [1].

مهار کننده های خوردگی برای محافظت فلزات از خوردگی، ماندد حفاظت موقت در هنگام انبار شدن و حمل و نقل و همچنین حفاظت در محل استفاده می شود ، مورد نیازهستند، برای مثال، جلوگیری از خوردگی که ممکن است در نتيجه‌ي تجمع مقدار کمی از مرحله تهاجمی باشد. یکی از نمونه ها آب شور است، در یک مرحله غیر تهاجمی، مانند نفت. یک مهار کننده کارآمد(مؤثر) با محیط زیست سازگار است، برای استفاده مقرون به صرفه است، و اثر مطلوب هنگامی که در غلظت های کوچک وجود داشته باشد تولید می كند.

راندمان مهارکننده، P، داده شده به صورت:

 (1)                                     p = (w_0  - w/w_0) x 100 

که در آن w_0 نرخ خوردگی در غیاب بازدارنده است، و w نرخ خوردگی در همان محیط با مهار کننده اضافه شده است.

B. طبقه بندی مهارکننده

 انتخاب مهارکننده بر روی فلز و محیط زیست است. طبقه بندی کیفی مهار کننده در شکل 1 ارائه شده است. مهارکننده را می توان با شرايط تهويه‌ي زیست محیطی و مهار کننده های رابط طبقه بندی كرد.

1. شرايط تهويه‌ي زیست محیطی (تميز كردن (جاذب))

 خوردگی را می توان با حذف گونه های خورنده در محیط کنترل كرد. مهارکننده هایي که باعث کاهش خوردگی در محیط ها توسط تميز كردن(مهار) مي شوند مواد تهاجمی شرايط تهويه‌ي زیست محیطی يا جاذب(تميز كردن) نامیده می شوند. در محلول های نزدیک به خنثی و قلیایی، کاهش اکسیژن يك واکنش معمول کاتدی است. در این مواقع، خوردگی را می توان با کاهش میزان اکسیژن با استفاده از جاذب (به عنوان مثال، هیدرازین [2]) کنترل كرد.